"Z fałszywym ausweisem w prawdziwej Warszawie" to jeden z ciekawszych pamiętników z okupacyjnej Warszawy. Lektura trzymająca w napięciu jak najlepsza powieść sensacyjna.
Książka zawiera wspomnienia Stanisława Jankowskiego ps. "Agaton", z lat 1939-1946.
Stanisław Jankowski ps. "Agaton" (ur. 29 września 1911 w Warszawie, zm. 5 marca 2002 tamże) - polski oficer, uczestnik Wojny Obronnej 1939, "cichociemny", uczestnik Powstania Warszawskiego, adiutant gen. Tadeusza Bora-Komorowskiego, filister Korporacji Akademickiej Sarmatia, z zawodu architekt.
W stopniu podporucznika w czasie wojny obronnej 1939 został skierowany do Ośrodka Zapasowego Artylerii Lekkiej w Wilnie, po przekroczeniu granicy został internowany na Litwie. Udało mu się uciec z obozu i przedostać się do Francji, gdzie wstąpił do Polskich Sił Zbrojnych. Po upadku Francji został ewakuowany do Wielkiej Brytanii, po czym w Szkocji przeszedł szkolenie w zakresie "doskonalenia administracji wojskowej" - czyli zakonspirowane szkolenie oficerów wywiadu, dla przyszłych "cichociemnych".
W nocy z 3 marca na 4 marca 1942 w stopniu porucznika został zrzucony na spadochronie nad okupowaną Polską, w ramach operacji lotniczej "Collar". Wkrótce po powrocie do kraju objął kierownictwo Wydziału Legalizacji i Techniki w Oddziale II Komedy Głównej AK. Znany był pierwotnie pod pseudonimami: "Burek" i "Kucharski", a od 1944 jako "Agaton". Kierowany przez niego Wydział Legalizacji "WD-68" perfekcyjnie opanował sztukę podrabiania wszelkiego rodzaju dokumentów.
Po wybuchu powstania warszawskiego w 1944 został dowódcą plutonu "Agaton" w batalionie "Pięść", później - już w stopniu kapitana - walczył w grupie "Północ". Od 8 września 1944 w oddziale osłonowym Komendy Głównej AK. Po upadku powstania dostał się do niewoli i jako jeniec niemieckiego oflagu został adiutantem gen. Tadeusza Bora-Komorowskiego.
Po wyzwoleniu z niewoli udał się do Wielkiej Brytanii i zapisał na roczne studium urbanistyczne Uniwersytetu w Liverpoolu, gdzie w 1946 uzyskał dyplom Civic Design. Następnie powrócił do Polski i już 15 września 1946 roku zgłosił się do pracy w Biurze Odbudowy Stolicy.
